1. GDx VCC
Badanie GDx jest wykorzystywane przy ocenie grubości włókien nerwowych siatkówki i diagnostyce ich ewentualnego zaniku. To stały element profilaktyki okulistycznej, znajdujący użytek w monitorowaniu schorzeń nerwu wzrokowego.
Do schorzeń tego typu należą m.in.:
- jaskra,
- guzy oczodołu/mózgu z uciskiem nerwu wzrokowego lub uszkodzeniem drogi wzrokowej,
- zmiany niedokrwienne siatkówki/mózgu/nerwu wzrokowego,
- zmiany pozapalne z zanikiem nerwu wzrokowego,
- zmiany pourazowe z uszkodzeniem/zanikiem nerwu wzrokowego,
- choroba Alzheimera,
- stwardnienie rozsiane.
- Zmiany niedokrwienia nerwu wzrokowego przednia /tylna
- Niedokrwienna neuropataia nerwu wzrokowego
Przyczyny zmniejszenia grubości/zaniku włókien nerwowych siatkówki:
- Jaskra (neoropatia jaskrowa)
- zmiany degeneracyjne siatkówki/nerwu wzrokowego,
- choroby niedokrwienne nerwu wzrokowego,
- choroby zapalne nerwu wzrokowego.
Zalety badania GDx:
- obrazowanie dna oka bez potrzeby rozszerzania źrenic,
- bezbolesność i nieinwazyjność,
- krótki czas trwania,
- powtarzalność.
Przebieg badania
Okulistaza pośrednictwem aparatu emituje wiązkę laserową, w pełni bezbolesną i nieszkodliwą dla Pacjenta. W następnej kolejności dochodzi do pomiaru grubości włókien nerwowych. Otrzymany obraz trafia do systemu komputerowego, który ocenia stopień ubytków.
Przez cały czas trwania badania Pacjent znajduje się w pozycji nieruchomej, z twarzą przylegającą do statywu aparatu. Wzrok kierowany jest na wprost lub w kierunku znacznika ustawionego przez lekarza.
Warunkiem powodzenia badania jest odpowiednia przezierność ośrodków optycznych (rogówki, soczewki). Procedura diagnostyczna może się nie udać przy niektórych przypadkach zaćmy, zmianach degeneracyjnych i przymgleniu rogówki.
Jak często należy powtarzać badanie?
Osoby z grupy wysokiego ryzyka zachorowania na jaskrę powinny poddawać się badaniu GDx w odstępach półrocznych. U pozostałych Pacjentów o częstotliwości badania decyduje lekarz.
2. Perymetria komputerowa – badanie pola widzenia
Badanie pola widzenia (tzw. perymetryczne) ma za zadanie ocenić przestrzeń, którą Pacjent obejmuje w danej chwili wzrokiem. Znajduje zastosowanie przy monitorowaniu efektów leczenia i stopnia rozwoju chorób uszkadzających siatkówkę bądź nerw wzrokowy.
Wskazania do badania perymetrycznego:
- schorzenia okulistyczne z ograniczeniem pola widzenia:
- jaskra,
- zmiany zwyrodnieniowe siatkówki wrodzone/nabyte,
- zmiany zwyrodnieniowe/zapalne/niedokrwienne w obrębie nerwu wzrokowego,
- dolegliwości neurologiczne/neurochirurgiczne o podłożu zapalnym, niedokrwiennym, zanikowym i rozrostowym, skutkujące uszkodzeniem:
- nerwu wzrokowego,
- drogi wzrokowej,
- ośrodków wzrokowych mózgu.
- dolegliwości endokrynologiczne i związane z nimi zaburzenia pola widzenia – np. guzy, patologiczny rozrost przysadki mózgowej
- stany po urazach głowy, skutkujące zaburzeniem pola widzenia.
Jak wygląda badanie?
W trakcie badania Pacjent przyjmuje pozycję siedzącą przy aparacie, tzw. polomierzu. Badane oko spogląda na znacznik, usytuowany w centralnej części kopuły perymetru. Wciśnięcie przycisku oznacza moment pojawienia się w polu widzenia poruszającego się świetlnego punktu. Każde oko jest badane odrębnie.
Zalety perymetrii komputerowej:
- dzięki badaniu perymetrycznemu istnieje możliwość graficznego zobrazowania drogi wzrokowej wraz z miejscem i zakresem uszkodzenia,
- badanie jest w pełni bezbolesne i nieinwazyjne.
Badanie wymaga dużego stopnia dokładności, uwagi i współpracy ze strony pacjenta. Osoba badana powinna dosunąć czoło oraz brodę do statywu z aparatem, nieruchomo patrzeć okiem na wskazany znacznik (oko drugie pozostaje zasłonięte).
Wyniki badania okażą się szczególnie wartościowe w zestawieniu z innymi wynikami badań Pacjenta, takimi jak stan kliniczny, ostrość widzenia czy wygląd tarczy nerwu wzrokowego.
UWAGA! Każdy wykryty ubytek powinien znaleźć potwierdzenie w kolejnych badaniach. Tylko wówczas pierwotne wyniki mogą być traktowane jako w pełni wiarygodne.