Usunięcie żylaków odbytu (guzków krwawniczych odbytu)

Żylaki odbytu to patologiczne twory, wykształcone z poszerzenia splotów żylnych odbytniczych, ulokowanych pod błoną śluzową kanału odbytu. Występują w kilku stopniach zaawansowania (I-IV) – od marginalnych zmian, po wypadające guzki krwawnicze.


Zabiegi proktologiczne

Podstawowe przyczyny choroby:

  • osłabienie tkanki łącznej w wyniku predyspozycji genetycznych lub zaniku fizjologicznego,
  • wsteczny napływ krwi do splotów żylnych odbytniczych, skutkujący zastojem krwi z miejscowym wzrostem ciśnienia wewnątrznaczyniowego,
  • zwiększone napięcia zwieracza wewnętrznego odbytu i związane z tym pociąganie splotów żylnych odbytniczych w trakcie parcia na stolec.

Czynniki zwiększające ryzyko choroby:

  • zaparcia,
  • podnoszenie ciężkich przedmiotów,
  • przewlekły kaszel,
  • poród naturalny,
  • ciąża,
  • nadwaga i otyłość,
  • nadużywanie alkoholu,
  • niska aktywność fizyczna,
  • nadciśnienie wrotne,
  • guzy w obrębie miednicy mniejszej,
  • długotrwała biegunka i nadużywanie środków przeczyszczających,
  • inne choroby odbytu, w tym m.in.:
    • szczelina odbytu,
    • rak odbytu,
    • choroba Leśniowskiego-Crohna,
    • wypadanie odbytu.

Objawy choroby:

  • krwawienia podczas defekacji i/lub po niej,
  • wydzielanie śluzu i nietrzymanie stolca,
  • pieczenie i świąd w okolicy odbytu,
  • ból,
  • stany zapalne.

Choroba często przebiega bezobjawowo, do czasu wystąpienia zakrzepicy. Ostra zakrzepica w obrębie żylaków wewnętrznych może prowadzić do wielodniowych dolegliwości bólowych.

Diagnostyka:
Podstawę diagnostyczną stanowi wywiad lekarski, badanie per rectum oraz anoskopia/rektoskopia. Ponadto, Pacjent musi poddać się badaniom laboratoryjnym, w skład których wchodzą:

  • morfologia krwi,
  • jonogram,
  • stężenie mocznika i kreatyniny w surowicy krwi,
  • podstawowe parametry układu krzepnięcia,
  • badanie ogólne moczu,
  • oznaczenie grupy krwi,
  • oznaczenie poziomu HBS i HCV,
  • szczepienie przeciwko WZW typu B.

Kilka dni przed zabiegiem zaleca się stosować płynną dietę (niekiedy wspomaganą środkami przeczyszczającymi), w celu oczyszczenia jelit.

Metody leczenia
W zależności od stopnia zaawansowania choroby, przyjmują formę zachowawczą bądź zabiegową.

Leczenie zachowawcze:
Zaliczamy do niego m.in. redukcję masy ciała i aktywny tryb życia. Lekarze często rekomendują dietę bogatą w błonnik, która wspomaga regulację cyklu wypróżnień. Defekację ułatwiają też preparaty parafinowe i osmotyczne czynne. W łagodzeniu stanów zapalnych, zakrzepów i odczucia bólu okolic odbytu pomagają maści oraz kremy antyseptyczne, takie jak:

  • hydrokortyzon,
  • neomycyna,
  • cynchokaina,
  • eskulina,
  • tribenozyd,
  • lignokaina,
  • hesperydyna,
  • diosmina,
  • rutyna.

Leczenie zabiegowe małoinwazyjne:

  • krioterapia,
  • laseroterapia,
  • elastyczne podwiązki (tzw. metoda Barrona),
  • otokoagulacja podczerwienią,
  • skleroterapia.

Leczenie operacyjne:
Ma miejsce jedynie w najbardziej zaawansowanych przypadkach. Opiera się na podkłuciu i wycięciu żylaków. Miejsca pooperacyjne są pokrywane specjalnie dopasowanym staplerami.
Są Państwo zainteresowani ofertą chirurgiczną Kliniki Okulus? Zachęcamy do zapoznania się z informacjami zamieszczonymi na stronie. Opisujemy szeroko m.in. zabieg usunięcia tarczycy oraz zabiegi w zakresie skóry i tkanki podskórnej.