Usunięcie żylaków odbytu (guzków krwawniczych odbytu)
Żylaki odbytu to patologiczne twory, wykształcone z poszerzenia splotów żylnych odbytniczych, ulokowanych pod błoną śluzową kanału odbytu. Występują w kilku stopniach zaawansowania (I-IV) – od marginalnych zmian, po wypadające guzki krwawnicze.
Podstawowe przyczyny choroby:
- osłabienie tkanki łącznej w wyniku predyspozycji genetycznych lub zaniku fizjologicznego,
- wsteczny napływ krwi do splotów żylnych odbytniczych, skutkujący zastojem krwi z miejscowym wzrostem ciśnienia wewnątrznaczyniowego,
- zwiększone napięcia zwieracza wewnętrznego odbytu i związane z tym pociąganie splotów żylnych odbytniczych w trakcie parcia na stolec.
Czynniki zwiększające ryzyko choroby:
- zaparcia,
- podnoszenie ciężkich przedmiotów,
- przewlekły kaszel,
- poród naturalny,
- ciąża,
- nadwaga i otyłość,
- nadużywanie alkoholu,
- niska aktywność fizyczna,
- nadciśnienie wrotne,
- guzy w obrębie miednicy mniejszej,
- długotrwała biegunka i nadużywanie środków przeczyszczających,
- inne choroby odbytu, w tym m.in.:
- szczelina odbytu,
- rak odbytu,
- choroba Leśniowskiego-Crohna,
- wypadanie odbytu.
Objawy choroby:
- krwawienia podczas defekacji i/lub po niej,
- wydzielanie śluzu i nietrzymanie stolca,
- pieczenie i świąd w okolicy odbytu,
- ból,
- stany zapalne.
Choroba często przebiega bezobjawowo, do czasu wystąpienia zakrzepicy. Ostra zakrzepica w obrębie żylaków wewnętrznych może prowadzić do wielodniowych dolegliwości bólowych.
Diagnostyka:
Podstawę diagnostyczną stanowi wywiad lekarski, badanie per rectum oraz anoskopia/rektoskopia. Ponadto, Pacjent musi poddać się badaniom laboratoryjnym, w skład których wchodzą:
- morfologia krwi,
- jonogram,
- stężenie mocznika i kreatyniny w surowicy krwi,
- podstawowe parametry układu krzepnięcia,
- badanie ogólne moczu,
- oznaczenie grupy krwi,
- oznaczenie poziomu HBS i HCV,
- szczepienie przeciwko WZW typu B.
Kilka dni przed zabiegiem zaleca się stosować płynną dietę (niekiedy wspomaganą środkami przeczyszczającymi), w celu oczyszczenia jelit.
Metody leczenia
W zależności od stopnia zaawansowania choroby, przyjmują formę zachowawczą bądź zabiegową.
Leczenie zachowawcze:
Zaliczamy do niego m.in. redukcję masy ciała i aktywny tryb życia. Lekarze często rekomendują dietę bogatą w błonnik, która wspomaga regulację cyklu wypróżnień. Defekację ułatwiają też preparaty parafinowe i osmotyczne czynne. W łagodzeniu stanów zapalnych, zakrzepów i odczucia bólu okolic odbytu pomagają maści oraz kremy antyseptyczne, takie jak:
- hydrokortyzon,
- neomycyna,
- cynchokaina,
- eskulina,
- tribenozyd,
- lignokaina,
- hesperydyna,
- diosmina,
- rutyna.
Leczenie zabiegowe małoinwazyjne:
- krioterapia,
- laseroterapia,
- elastyczne podwiązki (tzw. metoda Barrona),
- otokoagulacja podczerwienią,
- skleroterapia.
Leczenie operacyjne:
Ma miejsce jedynie w najbardziej zaawansowanych przypadkach. Opiera się na podkłuciu i wycięciu żylaków. Miejsca pooperacyjne są pokrywane specjalnie dopasowanym staplerami.
Są Państwo zainteresowani ofertą chirurgiczną Kliniki Okulus? Zachęcamy do zapoznania się z informacjami zamieszczonymi na stronie. Opisujemy szeroko m.in. zabieg usunięcia tarczycy oraz zabiegi w zakresie skóry i tkanki podskórnej.