Przykurcz Dupuytrena powoduje przerost i bliznowacenie rozcięgna dłoniowego palców, co z kolei prowadzi do przykurczu zgięciowego – najczęściej czwartego i piątego palca. Ciągłe przykurcze utrwalają pozycję zgięciową palców w parę miesięcy od powstania choroby. Nieleczony przykurcz ogranicza sprawności ręki i utrudnia wykonywanie podstawowych czynności, takich jak wkładanie dłoni do kieszeni czy wiązanie butów.
Przyczyny:
Wywołaniu przykurczu sprzyjają powikłania genetyczne oraz choroby układu nerwowego (nerwu łokciowego, korzeni nerwowych splotu ramiennego i in.). Na rozwój choroby mają też wpływ powielające się urazy i przeciążenia tkankowe, wywołujące drobne wylewy do rozcięgna. W rezultacie dochodzi do włóknienia tkankowego. Wyniki badań dowodzą też zależności między występowaniem przykurczu, a chorobą alkoholową, cukrzycą i padaczką.
Objawy przykurczu Dupuytrena:
- przykurcz rozcięgna dłoniowego,
- przykurcz zgięciowy palców,
- zwężenie dłoni, gdy przykurczowi ulega warstwa poprzeczna rozcięgna,
- wciągnięcia skóry, niewielkie zgrubienia tkanki podskórnej lub guzki na powierzchni dłoni,
- utrudnione ruchy palców,
- zmiany towarzyszące – obniżenie czucia w obrębie opuszek palców, parestezje, zaburzenia ukrwienia i zbytnia potliwość dłoni.
Leczenie:
Przywrócenie dłoni do sprawności (bądź zmniejszenie stopnia przykurczu) jest możliwe tylko w wyniku zabiegu operacyjnego. Jest on wykonywany w znieczuleniu miejscowym bądź ogólnym. W charakterze znieczulenia występuje opaska uciskowa, wywołująca efekt niedokrwienia operowanej kończyny.
Chirurg wycina/przecina przerośnięte pasma, wywołujące skurcze. Ranę zamyka szwami i zabezpiecza opatrunkiem (niekiedy korzysta z szyny gipsowej). Jeżeli istnieje potrzeba drenowania rany pooperacyjnej, pod skórę wprowadzana jest rurka, która odprowadza krew do plastikowej butelki (dren usuwany jest w dzień po zabiegu). Szwy i unieruchomienie usuwa się po ok. 2 tygodniach. Rekonwalescencja trwa ok. miesiąca.
Powikłania zabiegowe:
- krwiaki i obrzęki dłoni,
- martwica skóry w okolicy rany pooperacyjnej,
- infekcje,
- ograniczenie ruchomości stawów dłoni,
- przewlekłe bóle w miejscu pooperacyjnym,
- uszkodzenie nerwów,
- nawrót schorzenia (jeżeli było operowane w późnym stadium).
Rehabilitacja:
Ćwiczenia dłoni pełnią kluczową rolę w powrocie do pełnej sprawności po operacji. Pozwalają na regenerację tkanek, redukcję blizn i odzyskanie ruchomości palców. Rehabilitację można też wdrożyć na wczesnym etapie przykurczu, aby zapobiec jego dalszemu rozwojowi.
W zakres rehabilitacji wchodzą zabiegi fizykoterapeutyczne, m.in.:
- nagrzewanie dłoni lampą solux,
- ciepłe rozluźniające wirówki,
- ultradźwięki,
- laseroterapia,
- jonoforeza,
- kinezyterapia,
- terapia manualna – masaże tkanek rozcięgna oraz blizny.
O zaburzeniach kończyn górnych (zespół de Quervaina, zespół cieśni nadgarstka i in.) piszemy też w pozostałych zakładkach tematycznych. Zachęcamy do lektury.