Przykurcz Dupuytrena powoduje przerost i bliznowacenie rozcięgna dłoniowego palców, co z kolei prowadzi do przykurczu zgięciowego – najczęściej czwartego i piątego palca. Ciągłe przykurcze utrwalają pozycję zgięciową palców w parę miesięcy od powstania choroby. Nieleczony przykurcz ogranicza sprawności ręki i utrudnia wykonywanie podstawowych czynności, takich jak wkładanie dłoni do kieszeni czy wiązanie butów.

Przykurcz Dupuytrena

Przyczyny:
Wywołaniu przykurczu sprzyjają powikłania genetyczne oraz choroby układu nerwowego (nerwu łokciowego, korzeni nerwowych splotu ramiennego i in.). Na rozwój choroby mają też wpływ powielające się urazy i przeciążenia tkankowe, wywołujące drobne wylewy do rozcięgna. W rezultacie dochodzi do włóknienia tkankowego. Wyniki badań dowodzą też zależności między występowaniem przykurczu, a chorobą alkoholową, cukrzycą i padaczką.

Objawy przykurczu Dupuytrena:

  • przykurcz rozcięgna dłoniowego,
  • przykurcz zgięciowy palców,
  • zwężenie dłoni, gdy przykurczowi ulega warstwa poprzeczna rozcięgna,
  • wciągnięcia skóry, niewielkie zgrubienia tkanki podskórnej lub guzki na powierzchni dłoni,
  • utrudnione ruchy palców,
  • zmiany towarzyszące – obniżenie czucia w obrębie opuszek palców, parestezje, zaburzenia ukrwienia i zbytnia potliwość dłoni.

Leczenie:
Przywrócenie dłoni do sprawności (bądź zmniejszenie stopnia przykurczu) jest możliwe tylko w wyniku zabiegu operacyjnego. Jest on wykonywany w znieczuleniu miejscowym bądź ogólnym. W charakterze znieczulenia występuje opaska uciskowa, wywołująca efekt niedokrwienia operowanej kończyny.

Chirurg wycina/przecina przerośnięte pasma, wywołujące skurcze. Ranę zamyka szwami i zabezpiecza opatrunkiem (niekiedy korzysta z szyny gipsowej). Jeżeli istnieje potrzeba drenowania rany pooperacyjnej, pod skórę wprowadzana jest rurka, która odprowadza krew do plastikowej butelki (dren usuwany jest w dzień po zabiegu). Szwy i unieruchomienie usuwa się po ok. 2 tygodniach. Rekonwalescencja trwa ok. miesiąca.

Powikłania zabiegowe:

  • krwiaki i obrzęki dłoni,
  • martwica skóry w okolicy rany pooperacyjnej,
  • infekcje,
  • ograniczenie ruchomości stawów dłoni,
  • przewlekłe bóle w miejscu pooperacyjnym,
  • uszkodzenie nerwów,
  • nawrót schorzenia (jeżeli było operowane w późnym stadium).

Rehabilitacja:
Ćwiczenia dłoni pełnią kluczową rolę w powrocie do pełnej sprawności po operacji. Pozwalają na regenerację tkanek, redukcję blizn i odzyskanie ruchomości palców. Rehabilitację można też wdrożyć na wczesnym etapie przykurczu, aby zapobiec jego dalszemu rozwojowi.

W zakres rehabilitacji wchodzą zabiegi fizykoterapeutyczne, m.in.:

  • nagrzewanie dłoni lampą solux,
  • ciepłe rozluźniające wirówki,
  • ultradźwięki,
  • laseroterapia,
  • jonoforeza,
  • kinezyterapia,
  • terapia manualna – masaże tkanek rozcięgna oraz blizny.

O zaburzeniach kończyn górnych (zespół de Quervaina, zespół cieśni nadgarstka i in.) piszemy też w pozostałych zakładkach tematycznych. Zachęcamy do lektury.